प्रिये...

मी सरकारी दवाखाण्यात नवसाने जन्मलेला गोंडस बाळ प्रिये...
तू आत्महत्या केलेल्या शेतकऱ्याच्या गोट्यात
त्याच्या कुत्र्या मांजरासोबत व्यालेल्या बायकोच्या लुगड्यात लपेटलेली अभागी लेक तू प्रिये...
मी डांबरी रस्त्यावरच्या शाळेत शिकलेला स्मार्ट बॉय प्रिये...
तू वस्तीवरच्या एक शिक्षकी शाळेत उघड्या बंब भावंडाना खेळवत
खोटी स्वप्ने पाहिलेली करंटी तू प्रिये...
मी शहरातल्या कॉलेजात चमकलेला हिरो मी प्रिये...
तू गावाकडच्या बिनरंगाच्या ईमारतीत साध्या कपड्यात अंग लपेटून
पाळीचं पाणी चिंध्या बांधून अडवलेल्या दरिद्री घरची तू प्रिये...
मी सहावा आयोग भोगून सातवा येत नाही म्हणून
दुनियेला लुबाडणारा आदर्श एप्लॉयी मी प्रिये...
तू वर्षानुवर्षे कांदे पोह्याच्या प्लेटा धुवून हुंड्यासाठी विहिरीत झोकून देणारी
एका अभागी आई बापाचं काळीज तू प्रिये...
तुझ्या दारिद्र्यावर शब्दांचे खेळ खेळून
गांडीला लेखक नावाचं लेबल लावू पाहणारा पांढरपेशी मी प्रिये...
तू इथल्या माध्यमांना आणि विद्वानांना आठ दिवसांचं खाद्य पुरवून
स्मशानात विझून गेलेल्या चितेची राख तू प्रिये... 

फोटो सौजन्य: देशदूत